افت قرارگیری “Insertion loss” فیبر نوری
افت قرارگیری “Insertion loss” یا افت اتصال فیبر نوری، افت قرارگیری مقدار انرژی است که یک سیگنال هنگام حرکت در امتداد یک لینک از دست می دهد و یک پدیده طبیعی به شمار می آید که برای هر نوع انتقال سیگنالی رخ می دهد – خواه الکتریسیته باشد و یا داده. در فیبر نوری افت قرارگیری روشی جهت تعیین عملکرد یک کانکتور و یا اتصال فیوژن است. توان بر اساس طول فیبر نوری اندازه گیری می شود. در مرحله بعد، فیبر در فواصل خاصی برش داده می شود و کانکتور ویا اسپلایس ها (فیوژن ها) اعمال می شود. توان در انتهای فیبر دوباره اندازه گیری می شود. افت قرار گیری برابر است با
که در آن P2 توان اندازه گیری اولیه و P1 توان اندازه گیری شده پس از اعمال کانکتور و یا فیوژن ها است.
افت قرارگیری “Insertion loss” فیبر نوری
این روش اندازه گیری و تست در یک فیبر نوری، تاثیر تنوع فیبر بر افت نوری را به حداقل می رساند. با اتصال مجدد فیبر برش داده شده، هر دو طرف تار متصل شده را اساساً یکسان می نماییم. تنها تغییرات موجود در فیبر در خارج از هسته تار و در کلد آن می باشد. تغییرات NA یا روزنه عددی و قطر حذف می گردند. هدف ارزیابی عملکرد کانکتور و فیوژن مستقل از تغییرات مربوط به تار فیبر نوری است.
شرایط راه‌اندازی و دریافت همچنان بر میزان افت اندازه‌گیری شده تأثیر می‌گذارد. بنابراین، این شرایط باید هنگام مقایسه مشخصات افت اتصال برای کانکتورهای مختلف شناخته شود. افت در مشخصات ممکن است ناشی از تفاوت در شرایط آزمایش باشد. علاوه بر این، کاربردی که در آن کانکتور استفاده خواهد شد نیز باید در نظر گرفته شود. بهتر است کانکتوری را ارزیابی نمایید که تحت شرایطی مشابه شرایطی که در آن مورد استفاده قرار می گیرد، آزمایش شده است.
از جمله مهمترین تجهیزات مورد نیاز جهت اندازه گیری افت اتصال استفاده از پچ کورد های ریفرنس (مرجع) و لانچ کیبل ها Launch Cable ها و مندرل Mandrel در تست فیبر نوری OTDR و تست مرجع نوری Power Meter & Light Source می باشد.
اطلاعات بیشتر:
کابل های فیبر نوری
کابل های شبکه مسی
تجهیزات فیبر نوری
نظرات کاربران