ایزولاتور نوری یا جداسازهای نوری “ISOLATORS”
ایزولاتور نوری یا جداسازهای نوری “ISOLATORS”، ایزولاتور وسیله ای است که به نور اجازه عبور تنها در یک جهت را می دهد. کاربرد اصلی آن جلوگیری از بازتاب در یک سیستم است. شکل A یک ساخت و ساز ایزولاتور نوری معمولی را نشان می دهد. تمام سطوح با یک پوشش ضد انعکاس جهت کاهش افت قرار گرفته اند. همچنین تمام سطوح جهش کاهش انعکاس زاویه دارند. نور وارد فیبر ورودی می‌شود و از یک عدسی عبور می نماید، که پرتوهای نور را با هم هماهنگ می سازد. سپس نور از یک عنصر جداساز، متشکل از یک منشور پلاریزه‌کننده، یک روتاتور فارادی “Faraday rotator”، و یک منشور تحلیلگر، عبور می نماید. جداسازهای دو مرحله ای شامل یک عنصر جداکننده دوم هستند. به دنبال عنصر جداکننده، یک لنز خروجی نور را دوباره به فیبر خروجی متمرکز می کند. نوری که در جهت بالادست حرکت می کند، دوباره به فیبر ورودی متمرکز نمی شود.
ایزولاتور نوری یا جداسازهای نوری “ISOLATORS”
شکل A عایق نوری (عکس از تایکو الکترونیکس)
کریستال های مورد استفاده در جداساز دارای دو ضریب شکست متفاوت می باشند. به این معنی که مواد دارای ضریب شکست متفاوتی برای هر حالت پلاریزاسیون هستند. این امر باعث می شود که دو حالت قطبش در مسیرهای مختلف حرکتی رخ دهد. روتاتور فارادی محور نوری هر دو حالت پلاریزاسیون را 45 درجه می چرخاند و بر چرخش نسبت به جهت میدان مغناطیسی و نه جهت انتشار نور تأثیر می گذارد. با این حال، در جهت معکوس، روتاتور فارادی باعث می شود که نور پلاریزه شده 45 درجه دیگر حالت پلاریزاسیون خود را تغییر دهد و از فاز خارج شود. بنابراین، نور دوباره به فیبر ورودی متمرکز نمی شود.
جداسازها اغلب در فرستنده های مبتنی بر لیزر، در ورودی و خروجی تقویت کننده های نوری و سایر نقاط برای جلوگیری از بازتاب نور استفاده می شوند.
کابل های فیبر نوری
کابل های شبکه مسی
تجهیزات فیبر نوری
نظرات کاربران